آتش نشان، عاشق بی نشان
آتشنشان، عاشق بی نشان
همدلی دختران مسروربا آتشنشانان حادثه پلاسکو
افسانه زرگر
معاون آموزشی
عکس: سمانه نیسانی
صبح روز یکشنبه سوم بهمن ماه بود. دانش آموزان یکی یکی، با شاخه های گل وارد مدرسه می شدند. قهرمان، آوار، آتش نشان، زنده یاب، فداکار، واژه های پر تکرار روزهای سرد و غمگین اولین روزهای بهمن بود. سه روز از حادثه‌ی پلاسکو می گذشت.
قرارمان ایستگاه آتش نشانی پل بزرگمهر بود. ساعت 11 رسیدیم. جلوی در ورودی پر بود از تاج و دسته های گل و تک شاخه هایی که شهروندان با عشق و اندوه به آتش نشانان تقدیم کرده بودند. مردم هر یک به نوبه‌ی خود ابراز احساسات می کردند، یکی با شمع، یکی با گل، و دیگری با کلام.
دانش آموزان جلوی در صف کشیدند. چندین آتش نشان نیز به ردیف برای خوش آمد گویی آمدند. به داخل دعوت شدیم. دختران وسط حیاط دوباره صف بستند، به شکلی که در صورت تماس اضطراری، راه امداد رسانی برای ماشین های آتش نشانی مسدود نشود. آقای تاجمیر ریاحی، مدیر آموزش ایستگاه هم آمدند و ضمن تقدیر و خیر مقدم، حرکت ارزشمند دختران مسرور را ستودند.
یکی از دانش آموزان دکلمه ای به پاس ایثار و از خود گذشتگی آتش نشانان و ابراز همدردی با ایشان خواند. فضایی گرم و عاطفی حکم فرما شده بود. سپس موسیقی سرودی که قرار بود توسط دانش آموزان خوانده شود، پخش شد و ترانه ی «سر فراز باشی میهن من......یادگار خون عاشقان بی نشان» در محوطه ی ایستگاه آتش نشانی طنین انداز شد. حس غرور توام با غم از جان گذشتگی آتش نشانان، اشک را از چشمان حاضران سرازیر کرده بود.
این بار فرمانده ایستگاه آتش نشانی آقای بزرگزاد، در حالی که اشک های خود را پاک می کردند، آمدند و از تمام پرسنل حاضر در ایستگاه در خواست کردند تا در حیاط حاضر شوند. قرار شد دوباره دانش آموزان دکلمه و سرود خود را اجرا کنند. کلیه ی پرسنل ایستگاه، همه ی بازدیدکنندگان و تعدادی از جانبازان جنگ تحمیلی هم که برای تسلی خاطر آتش نشانان در ایستگاه آمده بودند، در مقابل دانش آموزان صف کشیدند و با تمام احساس خود نظاره گر اجرای سرود شدند.
پس از اجرای مجدد سرود، فرمانده ایستگاه گفتند: «امروز با حضور این دانش آموزان، بهترین خاطره در تمام طول خدمت من رقم خورد». سپس دختران مسرور، صف به صف گل هایشان را به آتش نشانان، جانبازان و پرسنل آتش نشانی تقدیم کردند و در میان بدرقه‌ی کارکنان ایستگاه شماره 5 آتش نشانی، خداحافظی کردند و خارج شدند. سردی هوا کم تر شده بود.