سخن مدیر

بهارانه

استکی

مدیر دبستان

سال ها پیش، وقتی آموزگار کلاس اول بودم، این سوال را از دانش آموزانم پرسیدم که آیا می دانید تفاوت شغل معلم با سایر مشاغل چیست؟ هر کس پاسخی داد و من پس از تایید هر پاسخ، می پرسیدم: «و دیگر چه؟» خلاصه شور و غوغایی در کلاس بر پا شد. سرانجام قرار شد که دانش آموزان با بزرگتر ها مشورت کنند و به جواب های تازه ای برسند.

فردای آن روز بچه ها ساعت اول با هیجان می خواستند گزارش نتیجه مشورتشان را بدهند. صبورانه صحبت هایشان را شنیدم و باز هم تکرار کردم: «این ها که می گویید درست اما چیز دیگری هم هست.» پس از چند دقیقه بحث و تبادل نظر، بچه ها خواستند تا خودم پاسخ بدهم و من گفتم: «همه ی آدم ها سالی یک بار بهار را تجربه می کنند، اما معلمین هر روز و هر لحظه بهار را تجربه می کنند.» بچه ها مبهوت از پاسخم، چشم های مشتاقشان را به دهان من دوختند تا معنی این جمله را برایشان بشکافم.

پرسیدم: «بچه ها! در بهار چه اتفاقی می افتد؟!»  دانش آموزان پاسخ دادند: «درختان سبز می شوند، عید نوروز می آید، پرندگان آواز می خوانند، گلها شکفته می شوند و ...» و من باز پرسیدم: «این تغییرات چند بار در سال اتفاق می افتد؟» و همگی گفتند یک بار. آنگاه من با زبانی کودکانه برای شان توضیح دادم که معلم هر بار که گل لبخند بر لبان دانش آموزش شکفته می شود، هر بار که هیاهوی شاد کودکانه ای در فضای مدرسه می پیچید، هر بار که اندیشه ای جدید بر شاخسار ذهنی می روید، بهار را تجربه می کند و حس خوش طراوت بهاری وجودش را غرق لذت می نماید.

این خاطره در ذهن من باقی ماند و بارها به خود بالیدم که باغبان چنین باغی بودن، خود سعادتمندی است. و در هفته بزرگداشت مقام معلم بر آن شدم که با بازگو کردن این خاطره به خود و شما عزیزان یاد آوری کنم باغبانی را که با عشق و امید هر روزه، منتظر شکوفا شدن حاصل تلاشش در رخسار کودکان است، چگونه باید ستایش شود و چگونه تقدیری درخور شان والای اوست.

این بار نه در مقام معلمی بلکه در کسوت شاگردی که هنوز می آموزد، بر دستان پر توان استادانم صد ها بوسه می زنم و می دانم که تقدیر از مقام شامخ معلم نه با هدیه ی مادی صورت نخواهد گرفت و چه زیبا فرمودند مولایمان امیرالمومنین: «من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا» و به حق هر کس کلمه ای به ما بیاموزد، ما را بنده ی خود ساخته است. شاید تنها با سپاس گزاری از عمق وجود به پاس آموزش چگونه اندیشیدن به فرزندانمان بتوان تلاش هایشان را جبران کرد که به گفته دکتر شریعتی «ستایش گر معلمی هستم که چگونه اندیشدن را به من بیاموزد، نه چگونگی اندیشه ها را.»

نام*

ایمیل

نظر*

متن تصویر*