احساس کودکانه
احساس کودکانه
گزارش گروهی روضه حضرت رقیه (س)
نویسندگان:یکتا سادات کتابی پور(کلاس ششم) بشرا آمهدی، هدی امینی (کلاس پنجم)
نقاشی: حانیه صادقانی (کلاس چهارم)
من و خانواده ام در شب شهادت حضرت رقیه در دبستان مسرور به روضه رفتیم. اسم روضه احساس کودکانه بود. وارد مدرسه که شدیم بیشتر دوستانم با خانواده هایشان آمده بودند و حیاط شلوغ بود. در گوشه ای از حیاط برای عزاداران چایی پخش می کردند و تصویر بزرگ شده ی یک دختر که دست بر سینه داشت و کبوترها دورش می چرخیدند، توجه مرا به خود جلب کرد. برنامه با صوت قرآن شروع شد. نغمه ی دلنشین قرآن بلند شد، با دل و جان گوش دادیم. مراسم تلاوت قرآن با صلوات دسته جمعی پایان یافت. برنامه با اجرای مسابقه ای توسط حاج آقا قیصری ادامه پیدا کرد. مسابقه ی بسیار هیجان انگیزی درباره ی امام حسین (ع) بود که من و دوستانم خیلی آن را دوست داشتیم. مسابقه که تمام شد نوبت به اجرای سرود دانش آموزان کلاس ششم رسید و با توزیع نذری برنامه پایان یافت.
مراسم روضه را بسیار دوست داشتم. خرابه های شام جلو چشمانم ظاهر شد و با فکر کردن به مظلومیت دختر و خواهر امام حسین (ع) اشک چشمانم را جاری ساخت. گویی همه قلب شکسته ی رقیه (س)را به خاطر آورده بودند و می گرستند. دردبستان مسرور آن شب همه عزادار دختر امام حسین (ع) بودند.