سخن مدیر
چرا مسرور!؟!
شکیبا استکی
مدیر شعبه یک دبستان
تا به حال از خود پرسیده اید که چرا نام دبستان، مسرور است. به راستی معنای حقیقی مسرور چیست؟ آیا شادمانی صرفا یک فعالیت یا گفتگویی همراه با خنده است؟ آیا منظور ما از مسرور این است که همه ی اتفاقات همراه با یادگیری، شادی ایجاد می کند؟ فرق بین شادمانی و احساس شادی چیست؟ برای پاسخ به این پرسش ها باید بگویم در فرآیند درس خواندن و آموزش و پرورش خیلی از اوقات اشک ریخته ام، یا نا امید و مایوس بوده ام . شاید هم غمگین و حتی عصبانی. از اشتباهاتم احساس خجالت می کردم و دلم نمی خواست معلمم آن اشتباهات را متوجه شود. حتی گاهی مخفی کاری می کردم و ممکن بود نا صادق باشم. وقتی معلم به عمد یا غیر عمد به اشتباه من توجهی نمی کرد، نفس راحتی می کشیدم و نگرانی هایم کمتر می شد. اما به مرور با تکرار آن اشتباه یا ایراد، رفتارهای غلط من بیشتر می شد و معلم هم دست از اغماض بر می داشت و شادی من تبدیل به خجالت و خشم می شد. بعد ها فهمیدم شادمانی واقعی یک احساس لحظه ای نیست، بلکه حالت لذت پایدارتریست که ممکن است نتیجه ی فوری رفتار من نباشد. به همین خاطر وقتی صادقانه به ایراد یا اشتباه خود اقرار می کردم علی رغم تمام نتایجی که فورا برایم داشت احساس سرور و شادی عمیق تر و درونی تری داشتم. یا وقتی به فعالیتی که خیلی دوست داشتم نه می گفتم و وظیفه ام را انجام می دادم، قبل از خواب به خودم تبریک می گفتم و آرامش پایدارتری را تجربه می کردم. شاید منظور از مسرور هم همین ادامه دادن به رفتار خوب و مفید است و این که به پاداش طولانی مدت رفتار مناسب فکر کنیم.