سرمقاله
سخن مدیر
کارخانه ی تولید علم!
طیبه استکی
مدیر دبستان
پرورش و تعلیم و تربیت در طول سال‌های اخیر در ایران دستخوش تغییرات بسیاری شده است.محصول تعلیم و تربیت دیروز را امروز در جامعه می‌بینیم.
اکنون آنچه ما تعلیم و تربیت می‌دانیم، فقط انباشتن مغزها از محفوظات است. اگرچه در نظام آموزشی با توجه به نظر اندیشمندان تعلیم و تربیت و برنامه‌ی درس ملی، علاوه بر تغییر کتب درسی در جهت تغییر نظام محفوظاتی، به رویکرد تعقل و تفکر و حل مسئله طرح‌هایی اجرا شد و میلیون‌ها ساعت از وقت کارکنان آموزش‌وپرورش برای بازآموزی شیوه‌های نوین تدریس صرف شد؛ اما به نظر می‌رسد یک جای کار می‌لنگد. با توجه به اینکه در فرآیند حل مسئله که رویکرد بیشتر کتاب‌های درسی است، دانش‌آموزان باید مراحل متعددی را طی کنند تا به مراحل عالی تفکر که همان تجزیه‌وتحلیل، ارزشیابی، قضاوت و درنهایت تولید علم است، برسند.
وظیفه‌ی نظام تعلیم و تربیت علاوه‌بر آموزش ضمن خدمت کارکنان، ارزیابی و بازخورد پس از اجرای طرح‌ها است؛ اما متأسفانه شواهد، دلالت بر ضعف در این زمینه یعنی ارزشیابی دارد. همین‌طور در بُعد آموزشی خانواده و توجیه اولیا، ضعف‌هایی مشاهده می‌شود.
اما گذشته از مسائل طرح‌شده، آنچه بیشتر اهداف آموزشی- تربیتی مدارس ابتدایی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، انتظارات نه‌چندان آگاهانه‌ی جامعه از مدرسه و کنکورهای متعددی است که گاهی مدارس دوره‌ی اول دبیرستان، جهت نام‌نویسی دانش‌آموزان برگزار نموده که در این ارزشیابی بیشتر بُعد کمّی محفوظات آن‌ها را اندازه‌گیری می‌کنند.
ما تاکنون مشاهده نکرده‌ایم که دانش‌آموزی از بُعد مسئولیت‌پذیری، تفکر نقادانه و رویکردهای حل مسئله، مورد ارزیابی قرار گیرد و اولیای دانش‌آموزان، بیشتر به بعد کمّی آموزش توجه نشان می‌دهند تا بعد کیفی آن! دبستان مسرور به رویکرد نوین آموزش با تکیه بر سه بعد «یادگیری گروهی، یادگیری فعال و یادگیری خلاق» تأکید دارد که منجر به یادگیری برای دانستن‌ها، یادگیری برای انجام دادن و یادگیری برای زندگی و باهم زیستن است.
این همه گفتیم ولیک اندر بسیج
بی عنایات خدا هیچیم-هیچ