مصاحبه با مراقب سلامت دبستان
پرستاری شغل نیست، عشق است
مصاحبه با مراقب سلامت دبستان سرکار خانم زهرا محمد قاسمی
-لطفا خودتان را معرفی کنید.
زهرا محمد قاسمی متولد شهر اصفهان هستم، متأهل و دارای یک فرزندم و در خانواده ای متدین متولد و بزرگ شدم. فرزند اول خانواده هستم و در مقطع کارشناسی پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تحصیل کرده ام. دو سال است که با دبستان مسرور همکاری می کنم.
-از چه سالی کار پرستاری را شروع کردید؟
از ترم دوم تحصیلی، با شروع کارهای عملی در بیمارستان؛ پرستاری من آغاز شد.
-رویای شغلی شما در کودکی چه بود؟
در کودکی همیشه دوست داشتم پزشک شوم، البته نیم نگاهی هم به معلم شدن داشتم.
-شما دانش آموز درس خوانی بودید یا بازیگوش؟
دانش آموز درس خوانی بودم. باید بگویم من از همان بچگی مسئولیت پذیر بودن را آموختم، چون مادرم کارمند بودند و من مسئولیت خانه را حین برگشت خواهرانم از مدرسه به عهده من گذاشتند.
-چرا به جای مراقبت در بیمارستان، مدرسه را انتخاب کردید؟
چه سوال تأمل برانگیزی، بله من هیچ وقت از محیط بیمارستان خوشم نمی آمد. خیلی برایم ناراحت کننده بود. به طور کلی درد و رنج دیگران من را خیلی اذیت می کند و شاید مهمترین دلیل برای آمدن به مدرسه همین باشد که من عاشق بچه ها هستم و با تمام وجود دوستشان دارم و در کنارشان آرامشی برایم بوجود می آید.
-اگر بار دیگر در موقعیت انتخاب قرار بگیرید، آیا پرستاری را انتخاب می کنید؟
بله قطعا، همیشه احساس می کنم در اعماق وجودم چیزی هست که من را به این سمت می کشاند.
-آرزوی شما در زمینه شغلی چیست؟
خیلی دلم می خواست با توجه به علاقه ام به درس و تحصیل، تا مقطع دکترا پیش بروم، ولی نشد.
-در دوران کودکی به چه کارتون هایی علاقه داشتید؟
حنا دختری در مزرعه، پت و مت، پسر شجاع و مهاجران سریال های مورد علاقه من بودند. من و خواهرم جمعه ها تا قبل از ساعت 12 ظهر تمام کارهایمان چه درسی، چه نظافتی را انجام می دادیم و بعد از ظهر جمعه برنامه های کودک را تمام و کمال می دیدیم. البته در طول هفته خیلی زمان برای تماشای تلوزیون نمی گذاشتیم. درس خواندن در اولویت ما بود.
-توصیه شما به دانش آموزان چیست ؟
همیشه از دخترم می خواهم با تکیه بر ایمان و اعتماد به خدا و با تلاش و کوشش، سعی کند انسانی مهربان و دلسوز و آرام باشد و در هر موقعیتی که قرار گرفت با عشق و با تمام وجود ان را مسئولیت به سرانجام برساند و همه دانش آموزان دبستان، دختران من هستند.
و حرف آخر پرستاری شغل نیست، عشق است؛ مثل مادری. در پناه خدا همیشه تندرست و سلامت باشید.